Vanilla

Προσωπικά ουδέποτε χρησιμοποίησα τον όρο βανίλλα ως όρο που αφορούσε τις σεξουαλικές πρακτικές των εκτός bdsm χώρου.

Κι αυτό ίσως επειδή πολύ πριν ανακαλύψω τον χώρο οι σεξουαλικές μου πρακτικές ήταν τέτοιες που κατατάσσονται στο βδσμ ως βιτσιόζικες.

Εκείνο που εννοούσα κι εννοώ όταν αναφέρομαι σε βανιλλίζουσες συμπεριφορές, αντιλήψεις κ.ο.κ. λοιπόν παραμένει αναλλοίωτο μέχρι και σήμερα και δεν αφορά τις όποιες σεξουαλικές πρακτικές.

Αφορά τη συνειδητή επέκταση των προσωπικών συνόρων, της κοσμοθεωρίας, της αντίληψης περί Ανταλλαγής Ελέγχου.

Στους βανίλλα δεν υπάρχει συνειδητή Ανταλλαγή Ελέγχου.
Και χωρίς αυτή δεν υπάρχει bdsm.

Γι αυτούς οι σεξουαλικές πρακτικές είναι απλά αυτό. Πρακτικές για εμπλουτισμό της σεξουαλικής τους ζωής η οποία είναι ένα μέρος της ζωής τους.
Για αρκετούς bdsmers όμως το bdsm είναι ο πυρήνας όχι απλά της ζωής τους, αλλά της ύπαρξής τους της ίδιας.

Ένας bdsmer που ασχολείται με οτιδήποτε πέραν των σεξουαλικών πρακτικών, θα είναι bdsmer ακόμα κι αν δεν έχει στην κατοχή του οποιαδήποτε εργαλεία.
Διεγείρεται με πιο συγκεκριμένους τρόπους, κάποιοι εξ ημών δε, μόνο με συγκεκριμένους τρόπους.

Οπότε για όσους το σεξ και οι όποιες σεξουαλικες πρακτικές δεν είναι παρά το κερασάκι στην τούρτα του Power Exchange η έννοια βανίλλα πάντοτε αφορούσε την απουσία της τούρτας και όχι αν τρώνε κι εκείνοι κερασάκια.

Για εκείνους το σεξ είναι κάτι που κάνουν και μετά πάνε δουλειές τους, για κάποιους από μας είναι άρρητα συνδεδεμένο με τον ψυχισμό μας.
Δεν έχει διαρραγεί η σχέση σώματος-ψυχής, είναι συγκοινωνούντα δοχεία και το ένα χύνεται στο άλλο αλληλεπιδρώντας το ένα στο άλλο...

Αυτό βέβαια δημιουργεί άλλο ένα ερώτημα....

Πόσοι απ αυτούς που βασίζουν το ανήκειν στο bdsm στο πιο πικάντικο σεξ, αντιλαμβάνονται πως δεν είναι αυτή η βάση του?