Αρκετά συχνά όλο και κάποιος θα εμφανιστεί στην διαδικτυακή κοινότητα και αρχίζει
να αναφέρεται στα στάτους ως …ταμπέλες θα ήθελα να μοιραστώ την άποψη μου για
τέτοιου είδους θέσεις.
Το να ακολουθεί κάποιος, συμβάσεις που δημιουργήθηκαν με σκοπό την διευκόλυνση
της επικοινωνίας ανάμεσα σε άτομα που συνδιαλέγονται και συνυπάρχουν σ ένα
χώρο, χωρίς ακυρωτικές ενέργειες και ευφημισμούς περί της ελευθερίας που
προσδίδει η απόρριψη αυτών των συμβάσεων, απαιτεί να υπάρχουν κάποιες
προϋποθέσεις.
Όπως καλή γνώση των ορισμών και κατανόηση των συμβάσεων,
συνειδητοποίηση πως χωρίς κοινό κώδικα επικοινωνίας, δεν μπορούμε να μιλάμε για
κοινή ομπρέλα ή κοινότητα, ούτε καν διαδικτυακή,
αλλά για πολλά σκόρπια άτομα που προσπαθούν υπό λεπτό ή χοντρό μανδύα
αλαζονείας, να αποδείξουν πως εκείνοι ως μονάδες ξέρουν καλύτερα,
αντιλαμβάνονται καλύτερα και πως μόνο όσες συμβάσεις αναγνωρίζουν οι ίδιοι
έχουν αξία και πως όλες οι εκατοντάδες χιλιάδες που υπήρξαν στο χώρο πριν την
δική τους εισαγωγή σ αυτόν, δημιούργησαν αυτές τις συμβάσεις τυχαία και δεν
υπάρχει τίποτα που κανείς μπορεί να τους διδάξει ή να τους προσφέρει είτε ως
γνώση, είτε ως διαδικασίες, είτε ως πρωτόκολλα και πάει λέγοντας.
Και κυρίως για να αποδεχτεί κάποιος την ύπαρξη κάποιων συμβάσεων , σημαίνει να
καταπιεί και λίγο την αλαζονική πεποίθηση πως αξίζει να ακολουθούνται
οποιοιδήποτε κοινοί κώδικες επικοινωνίας που δεν ανακάλυψε και όρισε ο ίδιος,
αλλά εκείνη η ομάδα μέσα στην οποία κινείται και έχει αποδεχτεί στην πλειοψηφία
της αυτούς τους κοινούς κώδικες επικοινωνίας για απλούστευση αυτής.
Για κάποιος από μας, το στάτους ουδεμία σχέση δεν έχει με ταμπέλα και
αποδεχόμενοι το στάτους δεν θεωρούμε πως στερούμεθα την ατομική μας
μοναδικότητα, ούτε πως με οποιοδήποτε τρόπο μας περιορίζει σε συγκεκριμένες
συμπεριφορές ή τρόπους έκφρασης μέσα στη γενικότερη –άντε να κάνω την υπέρβαση-
κοινότητα.
Απλά το ότι είμαι σκλάβα για όσους πραγματικά γνωρίζουν τα βασικά
χαρακτηριστικά που ορίζουν κάποια ως τέτοια, με γλυτώνει από την ανάγκη όταν
γνωρίζομαι με κάποιον να επεξηγώ τα αυτονόητα, να πρέπει να φοράω άμυνες και
μάσκες, όπως κάνω στον έξω κόσμο και να χάνω πολύτιμο χρόνο σε σαρώσεις ατόμων
που δεν θα είχαν ποτέ την πιθανότητα να μ ενδιαφέρουν για οτιδήποτε περισσότερο
από φιλία.
Είναι δηλαδή για μένα εξίσου σημαντικό το στάτους μου όσο και η σεξουαλική
ταυτότητα κάποιου ως straight ή bi ή gay.
Αν είναι άχρηστα τα στάτους στο bdsm τότε εξίσου άχρηστα θα ήταν κι αυτοί οι προσδιορισμοί.
Αλλά δεν είναι.
{Βέβαια οι ιδιαίτερα αντιδραστικοί θα μιλήσουν για θεωρίες και θα αναλύσουν πως
δεν υπάρχει καμία ταυτότητα πουθενά κι όλα είναι χύμα κάτι που με παραπέμπει
στην «φιλοσοφία» του τύπου ->όσα φάμε κι όσα πιούμε κι όσα αρπάξει ο κώλος
μας και ποιος γαμεί τα στάτους και τις ταυτότητες εφόσον εμείς χύνουμε<-}
Κι όπως αν είμαι gay δεν θα
κάτσω να φλερτάρω με μια γυναίκα, εφόσον έχω βεβαιωθεί πως δεν με ελκύουν και
γι αυτό εξ άλλου δηλώνω gay
και όχι οτιδήποτε άλλο, έτσι και ως σκλάβα που ενδιαφέρεται για κάτι πέρα από
μια ξεπέτα, δεν θα αναλώσω χρόνο με εκείνα τα στάτους που ξεκάθαρα δεν είναι σε
θέση να καλύψουν τις ανάγκες μου.
Να παίξω μπορώ με οποιοδήποτε στάτους, φύλο, δηλώνω και είμαι πανσεξουαλική,
είμαι απόλυτα έκφυλη, ανώμαλη και διεστραμμένη και ακόμα προσπαθώ να ανακαλύψω
τα όρια μου.
Αλλά να σχετιστώ εγκεφαλικά και να καλύψω τις κύριες μου ανάγκες, μπορώ μόνο με
συνειδητοποιημένους Κυρίαρχους.
Αυτό λέει λοιπόν το στάτους μου, το οποίο επιλέγω με περηφάνια γιατί είναι
εκείνο που είμαι και όχι μια ταμπέλα άνευ ουσίας.
Είναι η βάση της ψυχοσύνθεσής μου, του είναι μου ολόκληρου.
Posts
